Klasyki

Dzieje Herodota to tekst historyczno-etnograficzny, w którym autor opisuje wojny i podboje czterech pokoleń perskich władców: Cyrusa, Kambizesa, Dariusza i Kserksesa. Jednocześnie zawiera liczne informacje o geografii i kulturze podbijanych ludów. Struktura Dziejów przypomina drzewo – głównym tematem są wojny perskie, a liczne rozgałęzienia (dygresje), często wielopoziomowe, dotyczą różnych pobocznych zagadnień. Co ciekawe, Herodot często przedstawia kilka wersji tej samej opowieści. Przykładem może być historia pochodzenia Scytów (księga IV 5-12), której podaje on aż trzy różne warianty. ...

Hippolytos uwieńczony to tragedia Eurypidesa, która opowiada o losie Hippolytosa, syna Tezeusza. Hippolytos naraża się Afrodycie, gardząc jej kultem i poświęcając się wyłącznie Artemidzie. W ramach zemsty bogini miłości sprawia, że Fedra, żona Tezeusza, zakochuje się w Hippolytosie. Gdy ten odrzuca jej zaloty, Fedra w desperacji popełnia samobójstwo, pozostawiając list, w którym oskarża Hippolytosa o próbę uwiedzenia. Tezeusz, pełen gniewu i żalu, przeklina swojego syna. Wkrótce Hippolytos ulega tragicznemu wypadkowi na rydwanie. Umierającego Hippolytosa sprowadzają do domu, gdzie Tezeusz poznaje prawdę o niewinności syna. Jednakże jest już za późno – Hippolytos umiera, wcześniej przebaczając ojcu. ...

Antygona to dramat Sofoklesa, który opowiada o tragicznym losie tytułowej bohaterki. Kreon, władca Teb, zabrania pochówku Polinika, brata Antygony, który zginął w bratobójczej walce o władzę. Antygona, nie mogąc pogodzić się z bezczeszczeniem ciała zmarłego, sprzeciwia się królewskiemu zakazowi i dokonuje pochówku, za co zostaje skazana na śmierć. Hajmon, syn Kreona i narzeczony Antygony, nie wyobraża sobie bez niej życia. Po samobójczej śmierci Antygony Hajmon również odbiera sobie życie, co prowadzi do kolejnej tragedii – śmierci Eurydyki, żony Kreona i matki Hajmona. ...

Edyp w Kolonie jest dramatem Sofoklesa, który opowiada o ostatnich dniach życia Edypa. Po długiej wędrówce, Edyp, w towarzystwie swojej córki Antygony, przybywa do Kolonos, gdzie szuka schronienia i spokoju w świętym gaju. Prosi króla Aten, Tezeusza, o azyl, ponieważ zgodnie z przepowiednią miejsce jego pochówku przyniesie błogosławieństwo. Tymczasem Kreon i Polinik próbują wykorzystać Edypa dla własnych korzyści, lecz on ich przeklina. Następnie Edyp udaje się z Tezeuszem w odosobnione miejsce, gdzie umiera w tajemnicy, zapewniając Atenom boską ochronę. ...

Król Edyp to dramat Sofoklesa, który opowiada historię Edypa, króla Teb. W czasie zarazy nawiedzającej miasto, Edyp przeprowadza dochodzenie, aby znaleźć zbójcę poprzedniego króla, Lajosa. Zbrodniarz musi zostać ukarany, aby zaraza ustała. W trakcie dochodzenia wychodzi na jaw, że to sam Edyp jest mordercą Lajosa, swojego ojca. Z tego powodu skazuje on się na ślepotę i opuszcza miasto. Przeznaczenie Niech więc się moje spełnia przeznaczenie! Historia Edypa jest opowieścią o nieuchronnym losie. Pokazuje, że nie można przed nim uciec, a wszelkie próby jego zmiany okazują się daremne. Przeznaczenie dotyka Edypa, jego matki Jokasty, jak i ojca Lajosa. Cała trójka za wszelką cenę chciała zmienić swój los. Lajos postanowił uśmiercić swego syna, lecz to mu się nie udało. ...

Alkestis to tragikomedia Eurypidesa opowiadająca historię Alkestis i Admeta, który miał umrzeć młodo. Jednak dzięki wstawiennictwu Apolla, dostaje on szansę na przedłużenie swojego życia, jeśli znajdzie kogoś, kto odda swoje życie w zamian. Jedyną osobą zdolną na takie poświęcenie jest jego żona, Alkestis. Wszystko kończy się szczęśliwie, gdy Herakles wydziera Alkestis z rąk Tanatosa i oddaje ją Admetowi. Miłość i poświęcenie Alkestis opowiada o miłości. Alkestis kochała swojego męża tak bardzo, że była w stanie oddać za niego swoje życie. Dokonała aktu, na który nikt inny nie był w stanie się odważyć. ...

Nie spodziewałem się, że Trojanki Eurypidesa będą miały tak silny wydźwięk antywojenny. Dramat w niezwykle poruszający sposób ukazuje cierpienie kobiet, które stały się ofiarami wojny. Bardzo mi się podobało i polecam każdemu – to dzieło, które mimo upływu wieków pozostaje boleśnie aktualne. O treści W jednym zdaniu Dramat przedstawia losy kobiet z Troi po tym, jak została ona zdobyta i splądrowana przez Greków. Zarys fabuły Główną bohaterką jest Hekabe, była królowa i żona Pryjama. Opłakuje ona poległych i użala się nad swoim losem przyszłej niewolnicy. Z Andromechą, swoją synową, dyskutuje o tym, czy lepiej jest żyć jako niewolnica, czy też lepiej umrzeć. Jakby tego było mało, to malutki syn Andromechy zostaje skazany na śmierć poprzez zrzucenie z murów! Pod koniec tragedii Hekabe musi pochować swego wnuka i patrzeć na równanie Troi z ziemią. ...

Po wcześniejszej lekturze Prometeusza Skowanego podchodziłem do Orestei Ajschylosa z pewnym sceptycyzmem. Obawiałem się ciężkiego, monotonnego tekstu, ale miło się zaskoczyłem. To naprawdę dynamiczne i wciągające dzieło, w którym sporo się dzieje – pełne intryg, zemsty i moralnych dylematów. Tragedia ukazuje nie tylko brutalność starożytnych losów, ale też rodzący się porządek sprawiedliwości. Zdecydowanie warto przeczytać! O treści W skład Oresteji wchodzą Agamemnon, Ofiarnice i Eumenidy. W jednym zdaniu Oresteja opowiada o zemście Klitajmestry na Agamemnonie oraz jej konsekwencji na Orestesie. ...

Odyseja Homera, podobnie jak Iliada, jest tekstem długim i momentami nużącym. Mimo to podobała mi się bardziej niż Iliada, choć archaiczne tłumaczenie ponownie utrudniało odbiór. Ku mojemu zaskoczeniu, samym przygodom Odyseusza poświęcono stosunkowo niewiele miejsca – większa część utworu koncentruje się na sytuacji w jego domu oraz późniejszym pogromie biesiadników. Spodziewałem się czegoś innego, ale i tak była to ciekawa lektura. O treści W jednym zdaniu Odyseja opowiada o podróży Odyseusza do Itaki po zakończonej wojnie trojańskiej, powrocie do domu i rozprawieniu się z zalotnikami Penelopy. ...

Iliada Homera to dzieło monumentalne, ale niełatwe w odbiorze. Tekst jest bardzo długi i momentami nużący, co sprawiło, że nie do końca przypadł mi do gustu. Dodatkowym utrudnieniem było archaiczne tłumaczenie, które miejscami odbierało płynność lekturze. Mimo to muszę przyznać, że język Iliady jest niezwykle barwny, pełen rozbudowanych porównań i epickiego rozmachu, co nadaje mu niepowtarzalny charakter, na przykład: A jak śmiałe odyńce, kiedy ich psy gonią, Zwracają się i kłami walecznie się bronią: Tak ci zwróceni walczą, dając tym odporem Wytchnienie pierzchającym Grekom przed Hektorem. [Księga 11, 215-218] ...